Jan Beekhof en Ton Haagen zetten zich jarenlang in voor het Gilde. Nu was het tijd om het stokje over te dragen. Beide vrijwilligers ontvingen een oorkonde voor de bewezen diensten, en een woord van dank uitgesproken door de voorzitter Wil Dijks van het Gilde.
Maar wat deden ze eigenlijk al die tijd voor het Gilde?
Tijd om op onderzoek uit te gaan.
Eerst maar eens naar Jan Beekhof.
Vrijwilliger met 22 dienstjaren bij het Gilde.
We spreken bij hem thuis af. Hij woont, naar eigen zegge, op het mooiste plekje van Emmermeer. Ik ben het helemaal met hem eens.
Jan is een kwieke senior en al lange tijd gepensioneerd.
Hij werkte in de nylonfabriek als chemicus. Als hobby is hij een fervent zendamateur en nog steeds.
Door de voorzitter van het Gilde is hij destijds gevraagd om vrijwilliger te worden. Hij ging als zodanig computerlessen geven in de Bieb aan veelal senioren, en hij organiseerde met andere vrijwilligers de onvergetelijke fietstochten in het mooie Drenthe.
Op een keer kwam er een oude dame in de Bieb die wel wat op de computer wilde doen. Ze had nog nooit achter een computer gezeten. Jan zei: “ nou, tik de naam van je man maar eens in, in de zoekbalk. En kijk maar wat er gebeurd.”
En zie: er kwam een hele lijst te voorschijn met de naam van haar man, en alle publicaties die op zijn naam stonden. Bleek dat haar man een professor was geweest. Wat was die dame trots!
Het was dankbaar werk. Zeker om mensen vertrouwd te maken met de computer maar ook het organiseren van de fietstochten. Dat waren echt zulke gezellig en vrolijke dagen. Maar ja, voor alles een tijd. Alhoewel Jan wel gildelid blijft.
Maar wat het vrijwilligerswerk betreft vindt Jan het mooi geweest. Het heeft hem veel voldoening geschonken. Vrijwilligerswerk doen is mooi.
Jan van harte bedankt voor je inzet!
De week daarop heb ik een gesprek met Ton Haagen. De afspraak plannen we in de bibliotheek.
Ton is in februari 2007 t/m juni 2022 actief bij het Gilde. Korte tijd daarvoor was hij met prepensioen gegaan. Hij was scheikundige van beroep en heeft als zodanig les gegeven in het westen van het land. Hij woonde daar in de Lier, een klein plaatsje in het Westland. Na zijn prepensioenering vertrok hij met zijn vrouw naar Emmen. Algauw werkte hij als invaldocent bij diverse onderwijsinstellingen en daarnaast als vrijwilliger bij het Gilde.
Hij zette zich in als taalmaatje. Ton heeft in al die jaren wel 40 mensen begeleid bij het inburgeren. Maar alleen bij het Nederlands helpen bleef het niet. Ton zag veel onrecht en bureaucratie waardoor mensen met een buitenlandse achtergrond vaak mee te maken krijgen. Zaken waar mensen in vastliepen. Ton hielp hen dan de zaken weer op orde te krijgen en schroomde niet om te gaan praten bij b.v. de gemeente of de belastingdienst.
Ton heeft dit vrijwilligerswerk met veel voldoening gedaan. Je kan dat alleen maar als je echt betrokken bent en de mensen uit deze doelgroep echt wilt helpen bij de inburgering. En dat blijkt, want nog koestert hij warme banden met sommige mensen en families die hij heeft ondersteund.
Nu gaat hij meer dingen voor zichzelf doen. En dat is hem van harte gegund. Ton, ook jij hartelijk dank voor je inzet!
Verslaglegging
Clara Bijdevaate